Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί σε ορισμένα ξενικά είδη που έχουν «καταλάβει» τις ελληνικές θάλασσες, αλλά και στη διαπίστωση ότι η κατανάλωσή τους μπορεί να αποδειχθεί ένα πολύ ουσιαστικό μέτρο για τη μείωση του πληθυσμού τους.
* Στο πλαίσιο προγράμματος, που εκπόνησαν το ΕΛΚΕΘΕ, το ΑΠΘ και η οργάνωση WWF, εξετάστηκαν 4 είδη βρώσιμων ψαριών: το λεοντόψαρο, ο γερμανός, η αγριόσαλπα και ο σαρδελόγαυρος. Το συμπέρασμα είναι, όσον αφορά τις πρωτεΐνες, ότι τα τέσσερα αυτά ψάρια είναι εφάμιλλα ή καλύτερα από μπον φιλέ (*), γιατί έχουν μηδενικούς υδατάνθρακες και είναι πλούσια σε Ω3 λιπαρά. Επομένως η κατανάλωσή τους είναι ωφέλιμη όχι μόνο για τη διατήρηση της ισορροπίας στο θαλάσσιο περιβάλλον αλλά και για τον οργανισμό μας.
* Ειδικότερα για την Κρήτη εκτιμάται ότι θα ανεβεί η κατανάλωση του λεοντόψαρου… αλλά και η τιμή του. Η ελπίδα ειδικών είναι, σε λίγα χρόνια, αντί να τρώμε κατεψυγμένα κοκκινόψαρα του Ατλαντικού, να προτιμάμε το λεοντόψαρο. Επιμένω στο λεοντόψαρο γιατί το έχω δοκιμάσει αρκετές φορές (τηγανητό και σούπα) και το έχω βρει νοστιμότατο, πολύ πιο εύγεστο από κάποια από τα λεγόμενα «πρώτα»!
(*)Το μπον φιλέ είναι άπαχο -κόντρα- κρέας που δεν έχει καθόλου νεύρα και είναι ιδιαίτερα μαλακό. Συνήθως γίνεται ψητό στη σχάρα ή στο τηγάνι κομμένο σε φέτες, αλλά και ολόκληρο στον φούρνο.
